Happy de Preppie

Blij dat ik zondag al had nagedacht over wat ik maandag ga eten en hoe ik dit het snelst op mijn bordje krijg. Want lange dag, laat thuis en soms nog later want dan rijdt er geen trein, of met vertraging. Kortom; dan weet ik dat ik ervoor moet zorgen dat er iets van te voren is gemaakt (vers) en zo gemaakt kan worden.

Warmgemaakt.

Had pittige kip met groenten gemaakt. In de bus dacht ik al na dat ik dan bij thuiskomst eerst de waterkoker aangooi. Dan kan ik na een paar minuten in dat kokende water Basmati-rijst maken. Mijn Surinaamse vriendin liet me jaren terug zien hoe.

De wokpan met het gerecht uit de koelkast en op een pitje aanzetten.

Wachten.

En rijst afgieten, kijken of de kip warm genoeg is. Opscheppen en lekker eten! En genoeg rijst gemaakt (wilde bijna schrijven "gezet") om morgen ook nog nasi van te maken. Dat gaat beter met koude rijst.

Zag ook dat zondagavond een herhaling van Vera was. Dus die ga ik vanavond lekker rustig bekijken. 

En verder even niets meer moeten *nou ja, de afwas.

Nadenken wat ik morgen aandoe heb ik het weekend al gedaan en gewijzigd, want heel koud in de ochtend. Dus vanochtend toch maar winterjas aangedaan en was er blij mee want zag mensen hun autoruiten krabben.

Op tijd weer naar bed. Vandaag drukke en volle dag op mijn werk gehad. Word beetje leeggezogen door dat inwerken. Laat haar het allemaal zelf doen, maar ze vraagt telkens naar bevestiging of wat ze denkt zegt ze ook direct en dat komt onzeker over. Maar weet ook dat dit is hoe sommige mensen in elkaar steken. 

Happy vandaag dat ik goed nadacht over mijn avondeten. En het er dus zo stond. 

En Happy met zoveel reacties op mijn blog. Lees alles en het raakt me dat ik gelezen/gezien ben.

Ja, maar..

 Loop een beetje vast merk ik. Mijn kop zit te vol. De eerste gedachte meestal als ik wakker werd was wat ik tegen de schoonzus moet zeggen. Of tegen mijn broer. 

Letterlijk.

Maak domme fouten in bankieren voor mijn moeder (verkeerde pincode tot tweemaal toe en nu bevries ik want de derde keer blokkeert mijn pinpas dus..). Bummer! Moet ik niet in het weekend doen als ik niemand van de bank hierover kan bereiken. Even parkeren dus maar.

Ongezien. Nul reacties op wat ik hier schrijf. Nou ja, een paar van de fanclub dan. Zou ik fan van mijzelf zijn? Denk het niet. 

Naar een tuincentrum gefietst dus maar. Eindelijk die potgrond gekocht. Hop; in de fietstas en wat aardbeienplantjes, dat lijkt me vooral zo leuk en lekker voor de kleinkinderen in de zomer. En Rabarber, dat wilde ik ook zo graag in de tuin. Klein plantje, maar die kan de komende jaren gaan groeien.

Even zuchten dat ik geen auto had, niet mijn karretje kon volgooien, maar nadenken wat er in de fietstassen kan. En ook zien dat het superfijn is dat ik a. kan fietsen, b. nog droog over kwam en c. nog kan fietsen! En uiteindelijk weinig gekocht. Hahah...dus miepen over een niet bestaande auto is ook weer onzin.

Zeur dus niet zo. Zie wat er wel kan en goed is. Hou dat vooral in het oog. En de liefde voor mijn kinderen en kleinkinderen. 

Over

Las online in de Linda een interview over ouders die hun zoon zijn verloren door een vliegtuigongeluk. Artikel in Linda

Wist direct waar dit over ging. En heb er toen ook over geblogd. Blog 2012 over ongeluk.

En nu, 12 jaar later, geven de ouders aan hoe het voor ze is. Zonder hun zoon te moeten verder leven. En ook weten hoe dit ongeluk is veroorzaakt. De plek hebben bezocht. 

En ondanks dit grote verlies ook de veerkracht hebben om door te kunnen leven. Vooral dat. Dat raakt me.

Besefte toen al goed dat dit ook mijn zoon had kunnen zijn. Heeft dezelfde opleiding gedaan, op dezelfde plek, zelfde vliegtuig. Alleen is mijn zoon nu 35, piloot inderdaad met een lieve vrouw en sinds kort ook een superschattig dochtertje. Rijk! Maar voel me ook al rijk omdat hij er is. Net als mijn dochter. 

Werkte hard en nog even langer. Wel bewust een goede maaltijd gemaakt, want ik voelde aan alles dat mijn lijf dat nodig heeft. Ook al was het laat. Alles lekker gesneden en in de oven gezet en ondertussen even verder werken. Alweer een hele ochtend inwerken. Weinig tijd dus voor mijn eigen werk. 

Was al vroeg wakker. Vond het koud gisteren. Kachel aangedaan. In de nacht wakker en toch maar mijn gewatteerde sprei op mijn bed extra erbij. 

Zag toen ik naar mijn werk reed dat het 3 graden was. Oh...nu snap ik dat het koud was.

Blog aangepast; ter zelfbescherming. Bedankt voor jullie fijne reacties!

Confabuleren

Een term in de psychiatrie: confabuleren, waarmee wordt aangegeven dat iemand de hele boel bij elkaar fantaseert. ,,In mindere mate gebeurt dat ook in de liefde. ‘Wij zijn voor elkaar gemaakt’ of ‘Er is niemand zo mooi, knap of fantastisch als mijn geliefde’. Hoe meer je dat verhaal hebt, hoe duurzamer je relatie zal zijn. 

Dat je die roze bril opzet, gaat vanzelf. Het is een natuurlijk proces dat in gang wordt gezet als je intiem bent met elkaar.’’

Mijn demente moeder doet dat ook: confabuleren. 

Waarom een hele goede vriendin geen contact opneemt (wat niet waar is, vriendin belt haar iedere zaterdag). 
Of hoe de vriendin van een kleinzoon haar kind verloor.

Of hoe ze altijd extra geld pint bij de supermarkt. Ze pint al ruim drie jaar niet meer en boodschappen doet steelzus voornamelijk van haar door broer gepinde cashgeld.

Mensen die Korsakov hebben schijnen dit veel doen, maar ik denk dat er in het hele leven van mijn moeder één fles wijn doorheen gespoeld is. Er werd thuis vroeger nooit gedronken. Mijn vader slikte medicatie en mocht daarbij niet drinken, mijn moeder was uit een sober gereformeerd gezin die de wijn bij het avondmaal al zonde vond, want iedereen was te zondig om zelf daaraan mee te doen. 

De vrouw in deze Netflix serie confabuleert ook. 

Lang leve de diepvriesvoorraad

Bespreking om 16.40 uur en die duurde tot 17.30 uur. Dan is mijn trein al weg en komt de volgende een half uur later. Nog inpakken en dan blij zijn dat het net even droog is en snel naar het station. Dat gaat vanzelf snel want het waaide keihard en wind mee (hoezeee).

Bespreking ging over een nieuwe medewerkster. Beviel niet zo, want te traag vond men. Te traag hoe ze dingen oppikt. Terwijl ze een interne training volgt en juist daar wordt gezegd dat ze juist de tijd moet nemen om de zaken te leren. Wat een verschil met de dagelijkse praktijk dus.

Als er iets is, wat men hier niet heeft (in dit concern) of neemt is tijd. Als moet snel. Supersnel en binnen 2 weken moet je al geroutineerd zijn. 

Kan je dat niet; dan val je af, of wordt je zo gefrustreerd dat je vanzelf weg gaat of weggepest. Geen echt inwerkschema. Men doet maar wat en de inwerker dat doet is dan dus ook al gefrustreerd want ook al te druk. Ik krijg als feedback dat ik duidelijk en overzichtelijk dingen uitleg en methodisch werk. Dus kom niet als commentaar bij mij dat ik allerlei lijstjes bijhoud. Alle info staat in het CRM systeem alleen leest de helft niks.

De dames vergeten dat zij zelf ook nog maar net-amateur af zijn met echt niet allemaal 10.000 uur vliegtijd op hun kaart. 

Blijf me er toch telkens weer over verbazen. Ook over het groepsgedrag. Een soort schoolplein-vibe. 

Nu heeft men een ander soort werk voor haar bedacht en een stuk ondersteuning bij mij ook voor de dag dat ik niet werk. Dus de komende tijd moet ik haar inwerken, terwijl de systemen daar niet op zijn ingericht. Oh ja.

Van die ad hoc besluiten, want morgen loopt de proeftijd af. Maar voorlopig kan ze helemaal niet die vrije dagen van mij invullen hoor, zei ze tegen me, want ze had die al volgepland. Nou; lekker dan; vragen ze wel door?

Was dus later thuis dan de bedoeling en planning. Wist dat ik nog wel een bakje met een maaltijd in de diepvries had. Dacht Risotto te hebben gepakt, maar dat bleek toch een restje Andijviestampot met vega-spekjes. Ook prima. 

Even ontspannen daarna dan maar. En blij zijn dat ik ook net voordat het hier weer ging gieten binnen rolde. 

Niet te laat naar bed vandaag. Was een hele druk dag met de hele dag iemand inwerken en dan niet eens weten of dit zin had. En werd een uur te vroeg wakker dus ook niet fijn starten. 

Goed slapen geeft ook weer energie. 

Carpe Diem

Zonnig en vooral droge zondag, dus geniet van mijn tuin. Hang mijn twee 'goede' jeans, na ze te hebben gewassen, te drogen in de zon. Lekker dat het kan.

Lees de krant gedeeltelijk (te veel ellende) met een geroosterd volkorenbroodje met roerei en lekkere verse koffie op mijn terras. Zalig zeg (Hoor de stem van Jeroen Meus in mijn hoofd).

Doe wat dingen in de tuin.

Lees her en der wat.

En spring weer terug in mijn tuin die momenteel te veel bodembedekker heeft. Ga er helemaal in op. Verwijder wel 1 m2 bodembedekker en onkruiden en dek die plek af met een plastic vuilniszak om de wortels helemaal te laten uitdoven. Nou ja, eigenlijk om niet volgende week alles van voren af aan te kunnen doen. Wat lekker om niet op de klok te hoeven kijken en te mogen en kunnen doen hoe ik zelf denk dat het het beste is. 

Dan nog een hele late lunch met een lekker volkoren desembroodje en fijn beleg. 

Ben echt tevreden dat ik me niet heb laten verleiden tot doelloos winkelen of zoiets. Hier, thuis, is liefde en aandacht nodig voor mijn tuin, wil ik ook daar een tevredener gevoel over hebben. En tuinieren geeft me meestal energie. Ook goed dus.

En lees dat het de komende week waarschijnlijk elke dag weer gaat regenen en wat kouder wordt, dus nu doen. Want nu kan het. 

En wat nog fijner was van het tuinieren dat mijn hoofd niet afdwaalde naar andere zaken. Alleen maar bezig met snoeien, knippen, weghalen en bewonderen van wat er groeit. 

Pluk de dag heet dat geloof ik. 

Leuk

Opgepast in het nieuwe huis van mijn zoon en schoondochter. Met de bus handig te bereiken vanuit mijn woonplaats, dus dat is ook fijn. Ik was er zo en wist de route gelukkig nog van de bushalte naar hun nieuwe huis. 

Ging een uurtje eerder weg van mijn werk, maar vond wel dat het kon, want had deze week alweer 3 uur extra gewerkt en een hele ochtend iemand ingewerkt, waardoor ik geheel niet aan mijn eigen werkzaamheden toe kwam.

En dan niet dat de leidinggevende de volgende dag zegt; joh...ga lekker eerder weg vandaag. Want hij gaf aan dat hij zag dat ik de dag ervoor inderdaad tot rond 19.15 nog aan het werk was. Dus moet ik zelf goed op mijn grenzen letten en zorgen dat ik niet overkook.

En nog heerlijker: mijn trein had vertraging. Slechts 5 minuten, maar dat kon wel, doordat ik eerder was gestopt. En tijdens het reizen kreeg ik meldingen in de NS-app dat de trein erna 15 minuten vertraging had en die erna ook en jemig...was ik dus braaf op tijd weggegaan, dan was ik dus veel te laat bij mijn kleindochter geweest. Wat een mazzel dus!

Ze gaven, toen ik aankwam, haar net haar flesje en zoonlief las haar nog even een boekje voor (dat vind ik zo schattig dat hij dat doet!) en toen viel ze heerlijk in slaap. Ouders gingen samen uit eten. Belangrijk om ook weer samen dingen te doen en niet alleen maar papa en mama te zijn, dus daar spring ik graag in. Als ze thuiskwamen, dan zouden ze haar nog een flesje voor de nacht geven, maar meestal sliep ze tot dat punt door. En na het flesje ook gewoon weer de hele nacht doorslapen. Wat heerlijk!

Er lag een babyphone met geluid en beeld bij mij in de woonkamer, maar toch ben ik ieder kwartiertje even in het echt gaan kijken en horen of alles goed ging met die lieverd. Ze lag af en toe als een biggetje te knorren in haar slaap. Wat gaat het allemaal hard; ze is alweer bijna 6 maanden.

Een huis met veel verdiepingen, dus traplopen. 

En even kijken of ik hun high tech huis snap. Hoe werken de apparaten. Deur gaat electronisch op en van het slot via wifi via een app, de verlichting bedienen ze ook met een app, maar gelukkig voor deze simpele ziel hadden ze ook een handmatige bediening liggen. Want die app heb ik niet op mijn (bijna Ruttiaanse Nokia) telefoon.

Ze vroegen wat ik wilde kijken op tv. Nou ja...eigenlijk  Endeavour op RTL8 later, maar die app hadden ze niet of kon ik niet vinden. Kijk ik dan nog wel vandaag of morgen. Vertelde dat ik thuis regelmatig geen tv kijk, maar iets lees of andere zaken doe. En ook nogal saai, vrij vroeg naar bed ga omdat mijn wekker vroeg gaat. 

Ik keek een stukje naar True Detective serie 1 op een app die ik niet heb (heb er maar eentje eigenlijk, maar toen dus gaan zoeken naar mijn programma, maar kon niets vinden en toen maar wat geNetflixt, want wist niet meer op welke app die True Detective draaide.  Die Netflix app deel ik met mijn zoon. En hij wilde niets ervan weten dat ik hem zou betalen hiervoor.

Mijn tv is dan echt very old school (ja, ook oud!). Zonder apps, nog net wel met een afstandsbediening, en wel plat, maar ook niet enorm wandvullend. Maar boeien. Ik heb liever ruimte voor mijn boeken en het speelgoedplekje voor de kleinkinderen. Zal wel rommelig en geheel niet stylish ogen, maar wel uitnodigend en al heel vaak met veel plezier gebruikt door de oudere kleindochters. 

Ook dat alles hier niet heel stylish is en nogal oud en mijn huis een sociale woningbouw woning is, met een keuken die in 1994 hip was (alleen de deurtjes werden toen vervangen en het keukenblad) en waarschijnlijk dan binnenkort ook weer, want trends komen terug na 30 jaar.  Maakt me ook niet uit. It does the job.

Wel moet ik echt iets met de vloer gaan doen. Ook uit 1994 en ruim versleten. Dus daar schaam ik me wel een beetje voor als ik de huizen van anderen zie waar alles zo up to date is (denk aan visgraat parket en zwarte stalen binnendeuren met glas en buiten een overkapping of royaal scherm met passende tuinmeubels) en niet versleten en oud(bollig en kleurig).

Moet ik mijzelf er ook even eraan herinneren dat volgens de normen van het Juridisch loket ik nog steeds hulp daar mag vragen want val onder de norm van een laag inkomen. Dus dan heb ik ook minder financiële ruimte om met elke trend mee te waaien. En zeker omdat ik het belangrijk vind reserves te hebben. Mijn reserve olie voor mijn olielampje gevuld te houden. En misschien inderdaad ook ooit voor een tripje naar Zwitserland.

Dus niet miepen.

De zon schijnt, koffie was heerlijk, de was draait en straks mijn bed lentefris weer opmaken (winterdekbed eraf ritsen dus). 

Kijk naar alles wat er wel is. Zo direct de was buiten ophangen en even buiten koffie kunnen drinken. In vrijheid met genoeg te eten.